مهندسی ابزار دقیق چیست؟

مرحله بعدی بعد از سنسور فرستنده می آید. یک خط بسیار نازک بین سنسورها و فرستنده ها وجود دارد که اکثر مردم تمایل دارند از آن چشم پوشی کنند. همانطور که قبلا گفته شد، حسگرها وسایلی هستند که انرژی فیزیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل می کنند. فرستنده ها دستگاه هایی هستند که سیگنال الکتریکی را به سیگنال ابزار دقیق که 4-20ma است تبدیل می کنند. فرستنده ها و سنسورها معمولاً در یک مجموعه قرار می گیرند که سیگنال را بر اساس مشخصات آن اندازه گیری و ارسال می کند.

سیگنال از سنسور به یک سیستم کنترل کننده مانند PLC/DCS ارسال می شود. این سیستم ها مغز فرآیند هستند که با فرمول هایی برای تولید خروجی های مورد نظر تغذیه می شوند. یک نقطه تنظیم یعنی مقدار مورد نظر یک پارامتر خاص به این کنترل کننده داده می شود. سپس کنترلر آن را با مقداری که توسط سنسور اندازه گیری می شود مقایسه می کند. بر اساس تفاوت بین مقدار اندازه گیری و نقطه تنظیم، کنترل کننده یک خروجی اصلاحی تولید می کند.

این خروجی به یک عنصر کنترل نهایی ارسال می شود که اقدامات اصلاحی را برای مطابقت با نقطه تنظیم داده شده توسط کاربر و مقدار اندازه گیری شده توسط سنسور انجام می دهد. در یک سیستم کنترل، یک عنصر کنترل نهایی یک وسیله مکانیکی است که فرآیند را برای مطابقت با نقطه تنظیم و مقدار اندازه گیری تغییر می دهد. به عنوان مثال، سوپاپ ها، دمپرها، دروازه ها. این چرخه باید به طور مداوم ادامه یابد تا محصول مورد نظر به دست آید.

جدا از دستیابی به خروجی و سطح تولید مطلوب، چیزی که یک مهندس ابزار دقیق باید به آن توجه کند، ایمنی کارخانه است. عدم مراقبت مناسب از سیستم ها و نادیده گرفتن هنجارهای ایمنی می تواند منجر به رویدادی مانند تراژدی گاز بوپال شود. حتی اگر همه چیز در یک فرآیند خودکار کار می کند، درک ضررهای فاجعه بار در صورت توقف ناگهانی سیستم خودکار بسیار مهم است. باید به اندازه کافی اینترلاک، آلارم ایمنی و سفرهای ایمنی در سیستم وجود داشته باشد تا از خطاهای ابزاری و انسانی جلوگیری شود.